Schirmmütze
Czapka garnizonowa
Czapka garnizonowa została wprowadzona w 1935 r. wraz z powstaniem Luftwaffe, a jej wzór zapożyczono z DLV (Deutsche Luftsportverband). Czapka była wykonana z sukna (a w przypadku wersji oficerskiej z gabardyny) w kolorze blaugrau. Dookoła otoku i kwatery znajdowała się wypustka w barwie broni żołnierza. Lśniący, czarny daszek czapki oraz występujący w czapkach dla szeregowców oraz podoficerów skórzany pasek wykonany był z wulkanizowanej fibry.
W czapkach garnizonowych stosowano metalowe insygnia. Orzeł Luftwaffe występował w dwóch wersjach: pierwszej stosowanej w latach 1935-36 oraz drugiej stosowanej od 1936 r. do końca wojny. Wieniec ze skrzydłami pozostał niezmieniony.
Warto nadmienić, iż regulaminowo daszek czapki musiał być zawsze czysty, dlatego też żołnierze nigdy go nie dotykali przy zdejmowaniu czy też zakładaniu czapki. Ponadto zabronione było jakiekolwiek defasonowanie czapki od jej pierwotnego kształtu, jednak jak pokazuje materiał zdjęciowy rozkaz ten nie był zbyt gorliwie przestrzegany.
W okresie przedwojennym czapki garnizonowe dla podoficerów i szeregowców, były wydawane każdemu żołnierzowi. Od momentu wybuchu wojny wydawanie czapek żołnierzom praktycznie wstrzymano - mogli je okazyjnie pobierać z magazynu, bądź nabyć na własny koszt.
Czapki w wersji oficerskiej miały srebrną „barwę broni”, a insygnia były zwykle haftowane srebrną nicią. Pod koniec wojny wydano zalecenie, by zamiast haftowanych ręcznie insygniów stosować metalowe.
Czapka garnizonowa szeregowego lub podoficera Flak z orłem pierwszego wzoru.
Czapka garnizonowa Gefreitar-a Flak prezentowana razem z Tuchrockiem.
