Tuchrock
Bluza mundurowa
W latach 1935 - 1939 podstawowym wzorem bluzy mundurowej dla żołnierzy Luftwaffe był Tuchrock. Ta sukienna bluza służyła w początkowym okresie zarówno do użytku polowego, służby na terenie jednostki, jak również jako mundur wyjściowy. Po upowszechnieniu się Fliegerbluse użyteczność Tuchrocka, jako bluzy mniej wygodnej, została ograniczona tylko do formalnych okazji.
Bluza charakteryzowała się francuskimi mankietami oraz czterema kieszeniami: dwie na piersi oraz dwie u dołu bluzy. Nie posiadała kieszonki na opatrunek, a także haftki umożliwiającej jej zapięcia pod szyję. Z błękitna koszulą i krawatem stanowiła strój wyjściowy oraz służbowy (na terenie jednostki). W przypadku użycia w polu stosowano wraz z nią koszulę bez kołnierzyka (wycięta „w serek”) oraz specjalny podkołnierzyk - dłuższy od stosowanych w innych formacjach. W tym przypadku spod bluzy nie mogły wystawać żadne inne elementy umundurowania.
W 1938 r. przedstawiono nowy model bluzy, bazującej krojem i ogólnym stylem na Tuchrocku - Waffenrock. Główną zmianą było zastosowanie większej ilości guzików (pięciu zamiast czterech) oraz możliwością zapięcia bluzy pod szyją (poprzez możliwość postawienia i spięcia kołnierza). Waffenrock, mimo, iż miał zastąpić wszystkie pozostałe wzory mundurów w Luftwaffe (poza Tuchrockiem w tym samym czasie w użyciu pozostawała Fligerbluse M35) nie został wprowadzony na szeroką skalę. Produkcję Tuchrocka jak i Waffenrocka ograniczono od momentu wybuchu wojny ze względów ekonomicznych.
Tuchrock Gefreiter-a Flak, który w połączeniu z koszulą z krawatem oraz czapką garnizonową stanowił strój służbowy na terenie jednostki, jak również strój wyjściowy. Widoczne charakterystyczne elementy Tuchrocka - cztery kieszenie oraz francuskie mankiety.
Tuchrock Unteroffizier-a jednostek budowlanych Luftwaffe.
Waffenrock Gefreiter-a Flak. Widoczna haftka ułatwiająca zapinanie kołnierza pod szyją. Piąty guzik schowany jest pod klapą kołnierza.
